Stefan Jędrychowski
Artykuł pt. "Konstytucje Polski przedwrześniowej":
W okresie zaledwie dwudziestolecia
istnienia burżuazyjno-obszarniczego państwa
polskiego naród polski na własnej skórze doświadczył dwóch form dyktatury
burżuazyjnej - formy nader ograniczonej, obciętej
demokracji burżuazyjnej i formy rządów faszystowskich. Obie one należą
w życiu naszego narodu do bezpowrotnej przeszłości, dzięki historycznemu
zwycięstwu wielkiego Związku Radzieckiego
nad hitlerowskimi
Niemcami i dzięki objęciu władzy państwowej w Polsce
przez masy ludowe z klasą robotniczą na czele.
Konstytucja marcowa 1921 roku była
wyrazem tego układu sił klasowych, jaki wytworzył się w Polsce w rezultacie
walk klasowych w okresie 1918-1921, w rezultacie walki o władzę
między burżuazją i obszarnikami a masami ludowymi, na których czele stała
Komunistyczna Partia Robotnicza Polski. Burżuazji
i obszarnikom udało się zdławić walkę mas ludowych i ustanowić swoją
władzę. Władza ta zagrożona przez nieustający rewolucyjny ruch mas, przez
promieniowanie zwycięskiej Rewolucji Październikowej,
przez wzmożenia fali rewolucyjnej w Europie, miała
charakter chwiejny, niepewny. Stąd w obawie przed masami widzimy z jednej
strony faktyczne dławienie swobód demokratycznych, z drugiej - oszukańcze,
obłudne obietnice konstytucyjne. Konstytucja marcowa 1921 roku została
opracowana i uchwalona przez reakcję endecko-piastowską
większością sejmową w okresie, kiedy polskiej burżuazji
i obszarnikom udało się zagarnąć w swoje ręce władzę w niepodległej
Polsce, i oznaczała przejściowe utrwalenie władzy tych klas i systemu kapitalistycznego.
Przy pomocy dyktatury wojskowej Piłsudskiego i terroru policyjnego, korzystając
z rozbicia ruchu robotniczego przez prawicowe kierownictwo PPS, korzystając
z poparcia udzielonego przez nie i przez przywódców stronnictw chłopskich
burżuazji - reakcja burżuazyjno-obszarnicza
zdołała stłumić rewolucyjne wystąpienia mas pracujących w latach 1918-1919,
które znalazły wraz w powstaniu rad Delegatów Robotniczych w kilkudziesięciu
największych miastach kraju, w organizowaniu gwardii czerwonej w Zagłębiu
Dąbrowskim, w powstaniu czerwonych republik chłopskich na Łemkowszczyźnie
i w tarnobrzeskiem, w licznych wystąpieniach masowych robotników i chłopów.
Chociaż Polska zawdzięczała swą niepodległość Wielkiej
Październikowej Rewolucji Socjalistycznej, choć jedyną gwarancją
trwałej niepodległości Polski mogła być przyjaźń z rewolucyjną Rosją,
burżuazyjno-obszanicze państwo polskie stało
się jednym z członów kontrrewolucyjnej, antyradzieckiej
interwencji, organizowanej przez imperialistów angielskich, amerykańskich
i francuskich. Polskie klasy rządzące popełniły wielkie, historyczne
oszustwo, mobilizując masy ludowe przeciw rosyjskiej, ukraińskiej i litewsko-białoruskiej
republice radzieckiej przy pomocy kłamstw o rzekomej
obronie niepodległości Polski przed bolszewickim najazdem. Pokojowe
dążenia i propozycje ze strony Rządu Radzieckiego były rozmyślnie torpedowane
przez polski rząd burżuazyjno-obszarniczy.
Artykuł ukazał się w "SZPILKACH" w 1952 roku.
OD AUTORÓW:
Komizm |
5
|
Bezsensowność |
3
|
Propaganda |
6
|
Poziom bełkotu |
6
|
Ocena końcowa |
5
|
Zasady oceny
|
POWRÓT |
_________________________________________
Przewiduję liczne uaktualnienia
strony,
więc zajrzyj tu jeszcze kiedyś.
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Krzysztof Wasilewski