Kuchnia cieszyńska
Kuchnia ziemi ciesĽyńskiej nie była jednoli¶a. Inaczej żywili się górale beskidzcy, inaczej chłopstwo i gazdowe na "dolinach", a jeszcze inaczej mieszkańcy CiesĽyna czy Bielska. Nie bez znacĽenia dla tradycji pozostało krzyżowanie się wpływów kulinarnych z wielu stron: słowackich, czeskich, włoskich, austriackich i niemieckich. Przez wieki w kuchni regionu cieszyńskiego dominowały potrawy pochodzenia ro¶linnego. Były to przede wszystkim dania ze zbóż i warzyw. Zboża mielono na grub± m±kę z otrębami. Z m±ki pszennej przyrz±dĽono ciasto drożdżowe, babki "kołacze", a w żytniej, jęczmiennej i owsianej wypiekano chleb. Gotowano też gaţusĽki /kluski/ i smażono "amolety" /nale¶niki/.Jadano również kasĽe. Kiedy w XIX wieku pojawiały się na ¦l±sku Cieszyńskim ziemniaki szybko zyskały miano pożywienia codziennego. Pierwotnie tylko je pieczono /w popiele drzewnym, w ognisku, w rurze pieca kuchennego/. Następnie spożywano je całe, bez okrasy, póĽniej z mlekiem lub ma¶lank±. Ziemniaki stanowiły dodatek do zup. Pozostałe z obiadu zjadano na wieczerzę jako bszkorupki" /przysmażone na smalcu/. Popularne byţy też placki ziemniaczane, polane masłem lub miodem albo posypane cukrem. Warzywa spożywano najczę¶ciej gotowane lub kiszone, czasem przypiekane na blasze, albo pieczone w piekarniku. Mięso jadano rzadko. Czę¶ciej spożywały je rodziny hoduj±ce trzodę chlewn± na ubój.
MM