 |
Rozwój gospodarczy i społeczny ZSRR w jedenastej pięciolatce - wyniki i wnioski:
Towarzysze!
 Partia komunistyczna, dochowując niezmiennie wierności tradycjom leninowskim, zawsze łączyła i łączy szerokie spojrzenie w przyszłość z realistyczną oceną stanu i możliwości rozwoju gospodarki z obiektywną analizą przebytej drogi. W projekcie Głównych kierunków podsumowano wyniki ubiegłej pięciolatki. Dają one wszelkie podstawy do wyciągnięcia wniosku, że dzięki pracy ludzi radzieckich wniesiono znaczny wkład do umocnienia potęgi gospodarczej kraju. Na tej podstawie wzrastał dobrobyt narodu, na należytym poziomie utrzymywana była obronność naszej ojczyzny. Jednocześnie jak wiadomo, realizacja zadań wyznaczonych przez XXVI Zjazd przebiegała w niełatwej, a w początkowym jej etapie, powiedziałbym, nawet bardzo złożonej sytuacji. Niepomyślne tendencje, które wystąpiły w rozwoju gospodarki w latach siedemdziesiątych, nic tylko nie uległy złagodzeniu, lecz również pogłębiły się na początku lat osiemdziesiątych. Znalazło to swój wyraz w przebiegu realizacji jedenastej pięciolatki. W pierwszych jej dwóch latach tempo wzrostu nadal się obniżało. Pogorszyły się jakościowe wskaźniki gospodarowania. W roku 1982 tempo przyrostu produkcji przemysłowej było półtora razy niższe niż średnie tempo w latach dziesiątej pięciolatki. Narastanie trudności nie mogło nie wpłynąć na rozstrzyganie niezmiernie ważnych problemów również w sferze socjalnej. Fakt więc w drugim roku pięciolatki w praktyce ustał wzrost realnych dochodów ludności. Złożyło się na to szereg czynników. Zasadniczo jednak przyczyny niedociągnięć polegają na tym, że w działalności praktycznej w porę nie wzięto pod uwagę tego, że sytuacja ekonomiczna zmieniła się w związku z tym, iż w zasadzie zostały wyczerpane podstawowe możliwości ekstensywnego rozwoju, nie wykazano należytej wytrwałości w wykorzystaniu osiągnięć postępu w przebudowie gospodarki i zarządzania zgodnie z wymogami czasu.
Towarzysze delegaci!
Szanowni goście!
Od prawie siedmiu dziesięcioleci Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego niezawodnie prowadzi kraj drogą wytyczoną przez wielkiego Lenina. Szczególne miejsce w bohaterskich dziejach partii i narodu zajmie XXVII Zjazd KPZR. Zjazd ma ustalić strategię postępu naszej ojczyzny na niezwykle odpowiedzialnym etapie budownictwa komunistycznego, ma zapoczątkować gruntowne przeobrażenia we wszystkich aspektach życia społeczeństwa radzieckiego. Referat polityczny KC KPZR na XXVII Zjazd, który wygłosił sekretarz generalny KC KPZR Michaił Gorbaczow, nakreśla imponujący obraz twórczej działalności partii i narodu. W sposób twórczy, na gruncie niezachwianych zasad marksizmu-leninizmu, w referacie gruntownie uzasadniono koncepcję przyspieszenia rozwoju społeczno-gospodarczego, w nowy sposób ujęto całokształt zagadnień życia partyjnego, państwowego i społecznego. W referacie w sposób nowatorski określono strategię i taktykę wszechstronnego doskonalenia socjalizmu, politykę wewnętrzną i zagraniczną KPZR i państwa radzieckiego. Na podstawie głębokiej analizy klasowej ukazuje się w nim układ sił w świecie współczesnym, główne tendencje i sprzeczności jego rozwoju, wzrastający potencjał światowego systemu socjalistycznego. Z wielką ofensywną siłą przedstawiono nasze stanowisko w sprawie, która nurtuje całą ludzkość - w sprawie wojny i pokoju, zapobieżenia groźbie nuklearnej. Głębia ideowej treści, myśli teoretycznej, bezkompromisowość w ocenie przyczyn zaistniałych niedociągnięć i trudności, realizm i odwaga w ujmowaniu nowych zadań - wszystko to daje podstawę do uznania referatu politycznego KC KPZR za dokument wielkiej historycznej wagi. Klimat moralno-polityczny, który ugruntował się w kraju pod wpływem kwietniowego 1985 r. plenum KC KPZR, żarliwe przekonanie o słuszności obranego przez partię kursu, jakim przepojony jest referat polityczny, określiły całą atmosferę obrad zjazdu. Zjazd przebiega rzeczowo, konstruktywnie, w duchu wysokich wymagań i poczucia wielkiej odpowiedzialności politycznej partii przed narodem radzieckim. Dyskusja nad referatem politycznym KC KPZR, nową redakcją programu partii wykazuje dobitnie monolityczne zespolenie szeregów partyjnych, jedność myśli, jedność działań radzieckich komunistów, wszystkich ludzi radzieckich. Doniosłym dokumentem politycznym i gospodarczym, przedstawionym przez Komitet Centralny partii do rozpatrzenia zjazdowi, jest projekt Głównych kierunków rozwoju gospodarczego i społecznego ZSRR na lata 1986-1990 i na okres do roku 2000. Jego trzon stanowi wysunięta przez kwietniowe plenum KC KPZR koncepcja przyspieszenia. Projekt konkretyzuje programowe zadania i cele, które należy realizować do końca bieżącego stulecia, określa najważniejsze kierunki jakościowego przeobrażenia sił wytwórczych i rozwoju socjalnego społeczeństwa. Projekt Głównych kierunków w całej rozciągłości odpowiada żywotnym interesom ludzi radzieckich, ich nadziejom na przyszłość. Z całą siłą dowiodła tego prawdziwie ogólna narodowa skala dyskusji nad projektem, w której udział wzięło około 110 mln obywateli. Cały przebieg dyskusji, jej charakter dobitnie świadczą o wzroście dojrzałości politycznej ludzi pracy, głębokim zaangażowaniu wszystkich warstw naszego społeczeństwa w umacnianiu potęgi socjalistycznej ojczyzny.
Projekt Głównych kierunków spotkał się z dużym zainteresowaniem za granicą. Jest zrozumiałe, że reakcje na niego nie są jednoznaczne. Nasi przeciwnicy klasowi i nieprzyjaciele usiłują wypaczyć sens i cele nakreślonych planów. Nie mogą jednak oczywiście nie przyznać, że są one zakrojone na szeroką skalę i śmiałe. Nasi przyjaciele, przede wszystkim w bratnich krajach socjalistycznych, widzą w tym dokumencie dobitny przejaw walorów nowego ustroju społecznego, jego zdolności rozstrzygania zasadniczych problemów społeczno-gospodarczych doby obecnej. Wiążą z tym umocnienie naszej wspólnoty, utrwalenie pozycji socjalizmu, wszystkich sił postępu, sprawy pokoju na świecie.
OD AUTORÓW:
| Komizm |
1 |
| Bezsensowność |
2 |
| Propaganda |
3 |
| Poziom bełkotu |
3 |
| Ocena końcowa |
2+ |
Zasady oceny
|
|
